چرا خاکستری؟

آن بیرون توی دنیای واقعی یا همینجا لابلای این صفحه ها و حروف مجازی، آدم ها تمام زورشان را می زنند تا سفید باشند. تمام شکست عشقی خورده ها، بیکارها و ورشکسته ها و خیل عظیم آدم های نالان دور و بر، سفیدی پرچم دستشان چشم آدم را کور می کند. که چی؟ که "من بی گناهم". اگر خوش شانس باشی تک و توک هم به پست آدم های سیاه می خوری که خودشان را انتهای گناه کاری و کثافت می دانند. درصد قابل توجهی هم سیاهی را توی دوران جوانی و جاهلیت خود جا گذاشته اند و حالا سفید اند! این مرض سیاه و سفیدی نمی دانم از کی همه گیر شده اما خیلی حال بهم زن است. چرا ؟ چون من فکر می کنم اگر شخصیت های مذهبی و افسانه ای را بگذاریم کنار، در بین هفت میلیارد ادم روی این کره خاکی، حتی یک نفر هم وجود ندارد که سیاه باشد یا سفید. حتی یک نفر! حالا این همه مدعی برای چیزی که وجود خارجی ندارد حال آدم را بهم می زند. آدم ها همه خاکستری اند و من هم یکی از هفت میلیارد خاکستری خاک بر سر دین دنیا ! نه سیاهم نه سفید ولی هم سیاهی دارم و هم سفیدی! من خاکستری ام!